Systemische cognitieve gedragstherapie of cognitief gedragstherapeutische systeemtherapie? Welke invloeden spelen er op welke manier mee in een supervisietraject?
drs. Erik Lagendijk
Hersencentrum
nummer
16
Opgenomen in sessies
Vrijdag, 11.00 uur, Auditorium
Tags doelgroep
Kinderen en adolescenten
Volwassenen
Gezinnen en relaties
Tags thematiek en problematiek
Overig
Tags streams
Cognitieve (gedrags)therapie
Inhoud openbare supervisie
Of het nou gaat over een eigen psychische stoornis of over een naaste met een psychische stoornis: Een psychische stoornis heb je niet alleen. En met een psychische stoornis wil je niet alleen zijn. Mensen die lijden onder welke stoornis dan ook hebben een gezin of familie en die lijden met hen mee, vaak met enige mate van ontwrichting van een gezin of familie tot gevolg. Binnen de cognitieve gedragstherapie lijkt de focus vaak lineair te zijn en gericht op een evidence based behandeling van de stoornis. Het eventuele effect van een ontwrichting binnen het systeem lijkt daarmee secundair. Andersom is het ook waar dat gezinsdynamieken kunnen leiden tot een psychische stoornis. Grenzeloze ouders vergroten mogelijk het ADHD-gedrag van kinderen of versterken juist diens behoefte tot controle, met OCD-gedrag tot gevolg. Een mooi streven dus om deze twee stromingen in deze openbare supervisie samen te brengen.Supervisie gaat mijns inziens vooral over de worsteling van de persoon van de therapeut en het onderzoeken van oorzaken waarom deze in deze specifieke casus vastloopt. Dat kan ook te maken hebben met het huidige of oorspronkelijke systeem van de therapeut/supervisant.In deze openbare supervisie wil ik aandacht geven aan de problematiek van de cliënt, diens HT en FABA maar ook het systemische aspect. Daarnaast zal er aandacht zijn voor de blokkades en moeilijkheden bij de supervisant en kan een systemische blik rondom bijvoorbeeld het maatschappelijk-culturele aspect of de werkomgeving van de supervisant een rol spelen. Daarbij zijn ook diens HT en FABA's van belang en kennis hierover kan helpen om de blokkades in de behandeling van de cliënt te verlagen. Van de supervisant maar ook de supervisor vraagt dit een zekere mate van zelfonthulling en moed.Het 7-eyed supervisiemodel van Hawkins wordt hierin als leidraad genomen.